'Verliefdheid'

Lieve en heel Bijzondere Lichtwezens,

Toen ik heel vroeger, wel eens ‘verliefd’ was, had ik buikpijn als ik de betreffende persoon niet zag en als ik hem wel zag, had ik ook buikpijn!

Helemaal niet prettig en tot overmaat van ramp, was mijn ‘verliefdheid’ op deze bewuste persoon na drie maanden over.

Aan de ene kant vond ik het jammer, maar aan de andere kant ook wel prettig in verband met de buikpijn.

Ik was toentertijd niet al te dik, maar viel erdoor nog af ook.

Dus besloot ik het maar eerlijk te zeggen, met lood in de schoenen, want daar was ik niet erg goed in.

Met veel hangen en wurgen kwam het hoge woord eruit en dat werd me niet in dank afgenomen. Precies zoals ik ‘verwacht’ had.

Eigenlijk was ik toen al heel sterk in het Scheppen van wat ik ‘verwachtte’, want drie maanden ervoor had ik me ‘voorgesteld’ hoe fijn het zou zijn, om ‘verliefd’ te worden.

Ik zie hier Nu toch duidelijk al mijn Scheppingskracht in, maar alleen nog bruikbaar in de illusie.

En dat kan een rommeltje worden als je het niet Herkend, laat staan Erkend.

Ik Weet Nu, dat ik alleen kon Scheppen vanuit de kennis, die ik op dat Moment Bezat.

Gelukkig ben ik het wel gaan Herkennen en ik Weet Nu dat ‘verliefdheid’ niets te maken heeft met Echte Onvoorwaardelijke Liefde.

Ik heb toen ook ‘verliefdheid’ afgezworen, vanwege de vervelende bijverschijnselen.

Maar ja, ‘verliefdheid’ overvalt je, dacht ik, toen het mij opnieuw gebeurde.

Ik zag een mooi gezicht, een mooi lijf en daar ging ik.

Ik had de Boodschap dus toch nog niet goed begrepen.

Kwam er nog bij dat hij fantastisch kon dansen en toen was het rond, tot de betreffende man erachter kwam, dat ik ‘HET’ niet had!

Ik heb nooit begrepen wat dat ‘het’ was en gooide het op grote borsten, toen ik zag dat hij ging daten met vrouwen die dit in rijke mate bezaten.

Daar waren mijn kleine borstjes niet mee te vergelijken. Nu weet ik dat het uiterlijk er niet toe doet, maar het Innerlijk.

En dat al mijn ‘verliefdheden’ mij steeds dichter bij de Onvoorwaardelijke Liefde hebben Gebracht.  En dat is ‘Het!

Lang of kort, dik of dun, mooi of ‘lelijk’! Allemaal Percepties.

Het maakt niet uit, want ons Lichaam is het Huisje waarin we Wonen zolang wij op Moeder Aarde Zijn.

Ons Hart Openen, Herkennen en Erkennen als je Thuis is waar het mee Begint.

Maar je mag zolang spelen als je wilt, eens neem je afscheid van je speelgoed, want dan ben je het ontgroeid.

En dan Ontstaat er het ene Inzicht na het Andere en dan zeg je: “Wauw”! Ben ik dat Allemaal, ik heb dat nooit geweten!

Totdat je bij het Inzicht komt, dat je het Wel hebt Geweten, maar het gewoon was Vergeten!

Wij zijn Allemaal Prachtige Volmaakte Liefdevolle Lichtwezens in een menselijk Lichaam, om de afgescheidenheid van de Bron te Ervaren.

En dat Lichaam zorgt ervoor dat dit niet direct te Zien is, maar we zijn het Wel, Pure Liefde.

En we hebben voor de Ervaring van de illusie Gekozen, voor we hier kwamen op Moeder Aarde, ook in deze turbulente tijd.

Om als Lichtwezens te Stralen van Liefde met een Hart vol Compassie en dit te laten Spreken, via het Spiegeltje dat we mogen Zijn.

Een Spiegel Reflecteert, dus kan pijn doen aan de ogen, voor die Deeltjes die hun zonnebril niet op hebben, omdat ze hun Hart nog gesloten hebben

Het wordt steeds kouder in de illusie en uiteindelijk zal het zo koud zijn deze kou maakt, dat iedereen de Zon in het Hart op gaat zoeken.

En dat is wat wij als Lichtwerkers Mogen en Kunnen Doen en waarvoor we Gekomen zijn in Eenheid.

Een grote bol van Licht en Liefde laten Stralen over Moeder Aarde en Al Haar Leven.

Een Blije en Vreugdevolle en Liefdevolle Martha