In den beginne 5

Lieve ogen die dit lezen,

En, mijn lieve kind, jij zakte steeds verder en raakte steeds verder verwijdert van jouw connectie met Mij, de Schepper. Jij splitste je op in deeltjes, omdat dat het enige was waar jij, in ieder geval een beetje zonder pijn, mee kon leven. Maar door dit splitsen in deeltjes was het, dat jij al je pijn, je gemis van iets dat je niet eens meer onder woorden kon brengen, je woede enzovoort, doorgaf aan al je deeltjes. Maar de uniekheid, die je van Mij meegekregen had, kon niet en kan niet verstoord worden. Maar door deze negatieve spiraal, ging deze uniekheid tegen je werken. En jouw leven werd overleven. En dus werd JIJ, JULLIE. Want het overleven, betekende verdediging. Je mening geven enz. Maar nooit en werkelijk nooit, is er ook maar 1 moment geweest, waarop Ik jou uit het oog verloren heb. Het Lichtje, dat niet te vernietigen was en is, bleef zachtjes branden. En Ik wist dat het jullie keuze was, het spel van de illusie te spelen. En, mijn lieve kind, de keuzevrijheid die Ik aan jullie heb gegeven, gaf Mij de zekerheid dat je terug zou keren naar Eenheid in Liefde. Voor jou was en is de illusie nog steeds een ernstig spel, waar jij het ego erbij gehaald hebt, als deeltje, om te overleven. Vanuit een diep gemis is het ego ontstaan en heeft de plaats van Mij ingenomen. Voor jullie overleving! Voor Mij onmogelijk, want jij bent door Mij geschapen en hoort bij Mij. En daar is NIETS, dat daar ooit verandering in kan aanbrengen. De illusie bestaat niet en heeft nooit bestaan. Jij bent alreeds in het Licht, dicht bij Mij en je bent daar nooit weggeweest. En dat mag jij je realiseren en langzaam in jouw eigen tempo tot je door laten dringen. Jij hoeft niets te doen of na te streven of te leren, of wat dan ook, om terug te keren naar waar je vandaan komt. Want je bent nooit weggeweest. Laat Mij je helpen, om dit voor jou waar te laten zijn en alles is goed in jouw wereld. 

De Schepper van Al Wat Is

Over vriendschap

Vandaag, 24 juni, hebben wij geluncht met onze hele goede vrienden in het duitse Gronau, hier direct over de grens.

Wij hebben genoten, gelachen en met elkaar gepraat en plezier gehad voor twee. En dan heb ik het nog niet eens over het heerlijke eten.

Fantastisch, twee mensen in je leven te hebben, die zo een gezamenlijke energie afgeven dat je er zelf energie van krijgt. Het spatte eraf en je groeit van plezier en blijdschap en dankbaarheid. Het schittert en geeft Licht en sprankelt, zodat vele gezichten onze kant opkeken en meelachten of op zijn minst een glimlach weergaven. En dat is het!! De Liefde die we mochten uitzenden en het Licht dat we uitstraalden brengt heel wat teweeg. En we hoeven ons niet af te vragen hoe en wat en wanneer, want dat word geregeld.

Wat is nou precies vriendschap?

Nou, dit dus!!

Ze zullen nooit ongevraagd advies geven, ze luisteren en pas als je aan hun regelrecht een vraag stelt gaan ze daar heel voorzichtig, eerlijk mee om. Ze sluiten altijd af met te zeggen, het is jullie keus, respect dus.

We hebben hetzelfde gevoel voor humor, niet noodzakelijk, maar wel heerlijk!

Al zouden we ze een jaar lang niet zien, bij de eerstvolgende ontmoeting gaan we gewoon verder waar we geëindigd zijn.

Ze zijn altijd belangstellend, hebben een luisterend oor en wat het belangrijkste is, we zitten op dezelfde frequentie oftewel golflengte.

En natuurlijk is dit alles wederzijds.

Als ze iets niet begrijpen hebben ze daarover geen oordeel maar laten ze het zijn.

Kortom, hele liefdevolle, vriendelijke, vrolijke, warme mensen.

Medereizigers op aarde waarvan wij het pad niet kennen.

Waarvan wij niet weten waarvoor zij op aarde zijn.

Maar dat doet er ook niet toe, want het gevoel is er dat alles goed is, dat je je thuis voelt bij ze en zij bij ons.

En dat maakt het zo mooi en zo belangrijk, dat je in de ander een medereiziger ziet, waar jij jezelf in herkend, want het is een deel van jou en jij bent een deel van hen.

Zodra je dat in jezelf erkent en herkend, dat de ander dezelfde reis maakt als jij, kun je alles loslaten over plaatjes plakken, een mening vormen, een oordeel vormen, of een kleur aan een verhaal van hen geven.

En dat schept ruimte voor een enorme blijheid en Liefde en plezier en dankbaarheid. Alle ballast valt weg. Dat we ergens iets van moeten vinden of een discussie denken te ‘moeten’ beginnen.

Nee!! Dat valt weg, want die lege ruimte die ontstaat wanneer deze ballast wegvalt, kun je opvullen met zoveel meer en mooiere dingen.

En dat is voor mij vriendschap! Onvoorwaardelijk! De ander laten zijn en er zelf zijn en samen een Eenheid invullen ieder op eigen unieke manier.

Niets hoeven, alles mogen vanuit Liefde en Vrijheid en Respect.

Voor mij de pilaren van vriendschap.

En dit is wat ik jullie allemaal in alle Liefde toewens van ganser harte,

Liefs     Martha

Het ego

Lieve Hart en Lichtwezen ,

Ik zat me van morgen steeds af te vragen, zonder er verder bij stil te staan: “Wat is het ego”? En ineens stond ik er wel bij stil en dacht, iemand wil mij iets vertellen, zo zie je maar weer, alertheid is niet mijn sterkste kant.

Maar ben alsnog gaan zitten en gaan schrijven en het werd mij ook weer in herinnering gebracht.

Toen jij met al je deeltjes de illusie indook om deze te ervaren, kwam je jezelf tegen en dat was nogal een confrontatie. Je ging zien dat je het nodig had om te overleven door te bedenken dat als ‘een ander’ iets bezat jij het niet had. Dus concludeerde je dat je ervoor moest vechten – hard werken – en zelfs moorden. Dus toen je dat van jezelf ging zien, schrok je en stopte het weg en ziehier, het schuldgevoel deed zijn intrede en ook dat stopte je weer snel weg. En zo ging het maar door met allerlei dingen die je meende te moeten doen om te overleven. Allemaal verontschuldigingen bedacht je, om maar niet te voelen, wat je werkelijk van jezelf vond. De illusie werd steeds intenser en dichter en het overleven vroeg van jou, steeds creatiever te worden in het verstoppen van je ware Zelf. Zo ontstond het kleine zelfje, die de leiding, zogenaamd buiten jou, overnam. Zo, je hoefde je niet meer schuldig of wat dan ook te voelen, want er was leiding en die hielp jou daar wel doorheen. En voila, het ego was geboren.

Wat je toen niet zag was dat het ego geen antwoord op jou vragen gaf, maar er nog meer bij bedacht. Discussie dus en verwarring. Maar….

Het ego was en is niet iets buiten jezelf, maar een deeltje van jou.

Waar jij als tegen een machthebber aankeken en vaak nog aankijkt.

Krijg je ooit een compliment van je ego?    Nee en dat zal ook nooit gebeuren  -  het ego wil de baas blijven over jou leven want het is ontzettend bang voor de Liefde.

Net zo bang als jij was en daaruit het ego hebt laten ontstaan.

Het ego is niets en zal ook niet iets kunnen zijn, als jij het besluit neemt het te herkennen als wat het is……namelijk   NIETS!!!!!

Het is ontstaan uit het niets en zal terug keren tot het niets.

Ego en egoistisch, of egocentrisch is hetzelfde.

Heeft je Hart ooit tegen je gelogen?  Nee – en dat kan het ook niet

Geeft jouw Hart jou complimenten?  Talloze in de vorm van Licht en Liefde

Het Hart verbindt en het ego trekt uit elkaar, dat is zijn macht.

Het Hart wacht tot jij zover bent om te luisteren en het ego beveelt je om te luisteren.

Het Hart laat je overlopen van Liefde het ego beveelt je en maakt je bang, zodat je je gelijk wilt halen en vooral niet naar de Liefde in je Hart luistert.

Het ego mag de macht uit handen genomen worden, dat is een keus en je krijgt alle Hulp.

Door ervoor te kiezen om in je Hart te wonen en elke dag tegen jezelf te zeggen:

Ik ben de baas in mijn leven

Ik hou van mezelf

Ik waardeer mezelf

Ik keur mezelf helemaal goed

Ik doe mijn best en dat is voldoende

Ik verdien het

Ik ben het waard

Ik mag er zijn
Ik ben een Geliefd kind van de Schepper

Dan zal het gebeuren dat het ego jou gaat dienen, verdwijnen hoeft het niet, maar er zal een ommekeer komen. Bedank het ego voor alles wat het in het verleden voor je gedaan heeft, want toen had je het nodig, maar maak duidelijk dat dat nu niet meer het geval is.

Geloof en Vertrouw, dat jij een Gelukkig - Gezond en Welvarend leven verdient, want dat is je Geboorterecht.

Ik wens jou en al je deeltjes veel Liefde, Licht en Kracht

In Liefde     Martha

In den beginne 4

 Op een morgen werden zij wakker uit een diepe slaap, keken naar elkaar en schrokken, ze waren naakt. Deze diepe slaap was het gevolg van hun vastberadenheid te scheppen zonder hun Vader. Zij kregen gevoelens, die zij niet kenden en zij bedekten hun lichamen, die toch zo prachtig waren. Zij begonnen te communiceren in woorden die niet de lading dekten van wat zij voelden aan schaamte, schuldgevoel en lust. Zij gingen proberen terug te keren tot de staat waarvandaan ze kwamen, maar raakten er steeds verder van verwijdert. Ze begeerden elkander, een gevoel wat nieuw was, voor hen, maar het was maar van korte duur en dan was er opnieuw dat gevoel van slecht zijn, schuldig voelen, zich schamen. En zij begonnen voor elkaar te verbergen wat ze voelden en dachten van elkaar, dat de ander nog wel bezat wat ze zelf meenden te missen. Er kwam wederzijdse jaloezie bij, een niet gunnen, want de ander had immers iets wat niet gedeeld werd. En dan nog de taal, die te gebrekkig was en teveel tekort schoot om weer te geven wat ze voelden. En de vrouw raakte zwanger en baarde een kind en voelde meteen dat dit iets van haar was. En het verzachte de pijn die ze gevoeld had bij de geboorte van dit kleine schepseltje, waar ze onvoorwaardelijk van hield. Het gaf haar IETS terug, van wat ze eigenlijk niet precies meer wist wat het was. Het werd een soort verlangen. En de man werd jaloers, want het kind kreeg iets dat hij niet kreeg en dat maakte een  nieuwe emotie los en wel woede. En zo zakten ze steeds verder de diepte in en ziehier, de illusie was geboren. 

Liefs,    Martha

Vogelvlucht

Lieve mensen,

Vanmorgenvoelde ik me onrustig er woelde iets in mij.

Ik wil dat graag met jullie delen. Toen ik nog een kind was, heb ik steeds opnieuw mijn neus moeten stoten, tegen de onverbiddelijkheid van mijn moeder. 

Nu weet ik dat zij een van de mensen was, die mij heeft laten zien, wat niet bij mij hoorde. Maar in die tijd, ben ik mijzelf gaan beschermen door aanpassing. 

Zij liet mij voortdurend, vanuit haar eigen schuldgevoel vanuit haar jeugd, weten dat ik alles fout deed en slecht was. En omdat ik zo graag ‘goed’ wilde zijn, deed ik alles wat zij van mij verlangde en nog meer. 

Ik deed zo mijn best, omdat ik voelde dat het bij mijn moeder zat, deze gevoelens en ik leed met haar mee, ik voelde wat zij voelde en begreep. 

En daarom deed ik mijn uiterste best om het haar naar de zin te maken. Natuurlijk was de waardering gering, want zij ging zich daardoor nog meer schuldig voelen om dat ik zo mijn best deed voor haar. 

En zo ontstaat een vicieuze cirkel waar zij, nog ik als kind, doorheen kon breken. Elke zondag naar de kerk, zelfs twee keer en uiteindelijk ging ik erin geloven dat ik, zo slecht als ik was, wel in de hel moest belanden en kreeg nachtmerries waar ik in gehaald werd door de duivel. 

Ik kon daar met niemand over praten, want dan zouden mensen zich van mij afkeren als ze merkten hoe slecht ik was. Zelfs mijn vader wist hier niets van. 

En mijn enige zus verzette zich op een heel andere manier tegen mijn moeder en voelde zeker niet met haar mee. 

Ik voelde me doodongelukkig en door God in de steek gelaten, want zo slecht als ik was, zou Hij toch ook niets met mij te maken willen hebben. 

Met achttien jaar ging ik trouwen, niet omdat het een ‘moetje’ was maar om uit huis te zijn. Niet wetende dat ik een man in mijn leven kreeg die mijn moeder verving in veel opzichten en alles ging gewoon verder. 

Zeker mijn straf, dacht ik. We kregen 2 kinderen en na dertien jaar huwelijk was ik zover dat ik voor mezelf durfde te kiezen, niet wetende hoe. Wel weet ik nu, dat de vader van mijn kinderen net zo ongelukkig was met mij als ik was met hem. 

Ik was ruim dertig toen ik eindelijk langzaam maar zeker de weg naar mezelf vond. Ik keerde me van de kerk af en gaf die de schuld van mijn gevoel van slecht zijn. Dat werkt natuurlijk niet. 

Na veel omzwervingen en menige zijweg in mijn leven leerde ik mijn tweede man kennen en wij trouwden. Maar na een jaar wilde hij niet meer leven en maakte er een eind aan. 

Uiteindelijk ben ik een week in een klooster beland in Heeswijk Dinther, waar ik een midweek heb gehad voor mensen die te maken hadden gehad met zelfdoding.

Wat een openbaring!! Prachtig, deze week, voor zover je dit zo kunt noemen. Het heeft mij goed geholpen. 

En eindelijk gaf ik bakzeil en draaide me helemaal om in mijn leven. Ik begon aan zelfverantwoording.

Allemaal boeken gelezen, workshops gedaan, maar uiteindelijk heb ik het zelf gedaan. Door dit alles ben ik de vrouw die ik nu ben en daar houd ik veel van en we kunnen ook heel goed samen door een deur. 

Mijn derde man ben ik nu bijna tien jaar mee getrouwd en ik houd zielsveel van hem. Hij kwam in mijn leven toen ik alles had laten gaan wat betreft, hoe een relatie moet zijn en wat de ander mij zou ‘moeten’ bieden.   

Ik hoop, lieve mensen,  dat jullie je hierin kunnen vinden of een stukje, of dat jullie het op een of andere manier kunnen toepassen in je leven.

Mijn leven in vogelvlucht laat zien dat God MIJ niet in de steek heeft gelaten, maar IK God en dat ik als de totale Liefde die ik ben, heel goed uit mijn strijd-tijd ben gekomen.

En dat is wat ik jullie ook toewens,

In Liefde,     Martha