Het Bestaan

Het Bestaan

Lieve Bijzondere Lichtwezens,

Het Bestaan is wat jij Bent in Eenheid, jij Bent het Bestaan en het Bestaan is in jou.

Jij hebt de illusie nodig gehad om Terug te Keren naar het Bestaan, in Eenheid en Eeuwigheid.

Maar is het Bestaan of is het Leven? Of is het Bestaan veelomvattender dan het Leven?

En als jij, in Eenheid het Bestaan en het Leven bent, hoort dit dan niet samen bij de Eenheid van het Bestaan, die Liefde is?

Het leven in de illusie laat beperkingen zien, want dat hoort bij afscheiding. Maar je hebt de illusie nodig gehad om 'Wakker' te worden in de Liefde die jij Bent, dus hoort het Samen bij het Bestaan en de Liefde.

En de beperkingen dan? Neem je ze mee als je 'Wakker' wordt, of laat je ze achter? Dit is natuurlijk voor ieder Deeltje in Uniekheid een Unieke Ervaring.

Je Lichaam staat voor 'beperking', en toch Herbergt het je Licht en je Liefde in je Hart. De beperkingen van je Lichaam komen dus uit de illusie en vaak zie je, dat ze meegenomen zijn, als overtuiging, dat deze beperking(en) bij je horen. Maar is dat ook Waarheid?

Welke overtuigingen heb jij meegenomen, als een vast Geloof, die jouw beperking(en) in stand houden?

In jouw Uniekheid en niet als vergelijkingsmateriaal met je Deeltjes, wiens Uniekheid een net zo grote rol hierin speelt als die van jou.

Mijn Uniekheid heeft Ontdekt, dat er vaste overtuigingen van beperktheid zijn meegenomen naar het Licht en de Liefde in mijn Hart, waar mijn Uniekheid een Aspect van is.

Mijn Uniekheid Schept de Ervaringen in mijn Leven in elk Moment in het Nu. Met beperkingen die zijn meegenomen uit de illusie, vastgeroeste overtuigingen, die geen fundament hebben van Onvoorwaardelijke Liefde in mijn Hart in het Nu.

Mijn Uniekheid neemt hierin Nu Verantwoordelijkheid, er is niets in mijn Leven, wat niet door mijn Uniekheid Geschapen is in Eenheid.

Ook niet toen mijn 'slapende' Uniekheid zichzelf (nog) niet Herkende, ze was er wel, diep verstopt als een Lichtje van Liefde in de Kern.

Maar omdat het diep verstopt zat, wil niet zeggen, dat mijn Verantwoordelijkheid ervoor niet bestond. Vergetelheid heeft mijn Uniekheid voor Gekozen, hoe dan ook.

Bij het uiteindelijke Wakker worden en de Her- en Erkenning dat mijn Uniekheid de Liefde en het Licht in mijn Hart Vertegenwoordigde, koppelde de 'vergetelheid' weer samen met mijn 'Ontwaakte' Uniekheid.

En dat, lief Lichtwezen is de Unieke Eenheid, die met de Ontwaking Ontstaat, maar zeker niet direct al Ervaren en Gevoelt en Herkend wordt.

Dan Begint de Groei naar de verdere Herinnering aan alles wat aan het Ontwaken gekoppeld zit, je Ontdekt, steeds Duidelijker dat jij het Licht en de Liefde bent in Eenheid. En dan Ontstaat het Verantwoordelijkheidsgevoel.

Een harde noot om te kraken, want te Her- en Erkennen, dat jij voor alles in je Levensbestaan, vanaf de begintijd tot in het Nu, Verantwoordelijk bent, is niet gemakkelijk.

Je stopt dat liever weg en gaat het scheiden in Uniekheid en Eenheid, in waar je wel en waar je niet Verantwoordelijk voor bent, volgens jouw 'denken'.

Zo heeft mijn Uniekheid het mij Duidelijk gemaakt.

Verstoppertje spelen en op de loop gaan voor de Verantwoordelijkheid van het hele Bestaan, met de Illusie erbij en de daarbij behorende vergetelheid, is mij helemaal Duidelijk geworden.

Het is een Eye Opener, die mij door mijn Uniekheid in Eenheid is Aangereikt.

Mijn Uniekheid heeft mij laten Zien, hoeveel Vrijheid mijn, door mijn Zelf, opgelegde beperkingen, mij ontnomen worden.

En niemand anders dan mijn Uniekheid, die mij Vertegenwoordigt in mijn Hart, is hiervoor Verantwoordelijk. Vandaar het Heerlijke Inzicht dat ik in Uniekheid en Eenheid het gehele Bestaan Ben en Vertegenwoordig.

Niemand anders kan voor mij het Leven in het Bestaan aan elkaar Koppelen dan mijn Uniekheid die ik Ben.

Geen enkele 'beperking' laat ik in Uniekheid, meer toe in mijn Bestaan en in het Leven op Moeder Aarde. Voor mij is alles mogelijk, als ik het Toelaat en ik Verdien het in Eenheid voor Eeuwig.

En als zich een beperking aan dient die blijkt te horen bij het Contract wat ik getekend heb, voor deze Reis op Moeder Aarde, dan heb ik nog altijd de Keus, hoe ik er mee Omga.

In Licht en Liefde en Eenheid,   Martha

Klokken horen luiden

Lieve en Begrijpende Lichtpuntjes in mijn Leven,

Ja, jullie Zijn mijn Deeltjes en ik Weet dat jullie mij Begrijpen als ik mijn Gevoelens Deel.

Een gezegde van mij is veel gebruikt, en nog:

‘Ach, ‘ze’ horen de klok luiden, maar weten niet waar de klepel hangt’.

Maar hoe ‘waar is dat eigenlijk voor mij Zelf? Hoe vaak zeg, of liever ‘herhaal’ ik iets, terwijl ik er niet Zelf bij was.

En als ik dan heel Eerlijk dit op me laat Inwerken, kom ik tot de Conclusie, dat ik heel vaak iets aanhaal, wat ik helemaal niet Zeker kan Weten, omdat ik er niet bij was.

Ik heb dan de beroemde klok horen luiden, maar weet niet waar de klepel hangt, met andere woorden:

Hoe kan ik iets met Zekerheid Weergeven als ik er niet Zelf bij was, bij het gebeuren, het gesprek of wat dan ook.

Ja, ik heb het ergens gelezen of gehoord, of opgevangen, maar was er niet Zelf bij, dus kan het niet Zeker Weten.

En voor mij is daardoor de Keus Gemaakt om niet af te gaan op een luidende klok, maar alleen te Laten Weten, wat ik Zelf Ervaren of Gevoeld heb, want dan Weet ik Zeker, dat ik de klepel Ken.

Namelijk, mijn Zelf. Luidende klokken horen we te over in elk Moment en je Kunt de Keus maken daarover je mening te uiten.

Maar waarom zou jij een mening gaan vormen of uiten over een luidende klok, waar jij de achtergrond niet van kent en niet eens weet of het Waarheid is en hoe het ontstaan is enzovoorts.

En, het belangrijkste, je was er (gelukkig maar) niet eens bij.

Mijn Ervaring is dat ik mij eigenlijk nooit zo prettig voelde als ik met iemand een gesprek had gehad en er allerlei aannames en verhalen van derden, over en weer waren gevlogen.

Ik word dan heel onrustig, weet ik Nu, en voelde me zelfs schuldig, wat ik al helemaal niet begreep.

Nu is mij Duidelijk geworden hoe gemakkelijk je naar en over klokkengelui kunt praten, zonder de klepel te kennen en daar Kies ik niet meer voor.

Het geeft mij een enorm Gevoel van Rust en als het toch, uit gewoonte (illusie) gebeurt, want ik ben een mens, dan neem ik me dat niet kwalijk en probeer het met oefening steeds opnieuw met klepel te zeggen.

Klokgelui zonder klepel heeft niet langer mijn interesse en ik word Geholpen hier Afstand van te nemen.

Ik wil dit met jullie Delen en Hoop dat het iets voor je Mag Betekenen.

In Licht en Liefde en Diepe Genegenheid voor jullie,    Martha

Rode Draad

Wat Nu is, is Altijd Geweest

Lieve Liefdevolle Lichtjes,

Als ik iets schrijf over Voelen of Ervaren, dan praat ik over mij Zelf.

Hoe zou het ook anders kunnen, want ik heb Alleen me Zelf en mijn Gevoelens en Ervaringen, die ik Mag en Kan Delen.

Ik kom van het Sterrenstelsel Sirius waar Onvoorwaardelijke Liefde Alles Is wat Is.

Ik heb me geheel Vrijwillig gemeld om de Mensheid op de Planeet Aarde te gaan Helpen met hun Ascentie/Evolutie.

Ik Ben er vol Vertrouwen en Liefde aan Begonnen, met de Hoogste Bedoelingen en Hoogste Intenties vanuit een Liefdevol Hart.

En de vergetelheid van de illusie, de tweeledigheid hebben ook mij vergezeld en doen overleven, door allerlei rollen te spelen en me aan te passen en wat dies meer zij.

En langzamerhand begon alles te vervagen van de Onvoorwaardelijke Liefde enzovoorts en waarom ik gekomen was, in eerste instantie.

Maar tussen de Incarnaties door, terug in het Licht was er altijd weer het Zekere Weten van de Waarheid die Eeuwig Is. Liefde!

En dan werd ik Geholpen de volgende Incarnatie Samen te Stellen als: ‘’Welke Ervaringen – Waar Zijn en met Wie’ en ga zo maar door.

En dit Alles werd in duidelijkheid en goed overleg gedaan. Vanuit de Onvoorwaardelijke Liefde die ik Was en Ben voor Eeuwig.

Weer opnieuw Incarneren betekende, alles vergeten wat er afgesproken was en mijn Weg via Scheppingskracht Terug Herinneren, met de Keuze Vrijheid die mij gegeven is.

En zo is mij duidelijk geworden dat werkelijk elke Incarnatie voortgekomen is uit de Onvoorwaardelijke Liefde die ik Was en Ben.

Elke Rol die ik gespeeld heb had als Kern de Onvoorwaardelijke Liefde in zich. Al mijn Ervaringen hebben als Kern de Liefde in zich die ik Ben en mijn Uniekheid die mij vanuit mijn Ziel Geleid werd, bracht mij steeds Terug op de Hoofdweg van elk Geïncarneerd Leven.

Dit Zekere Weten Nu, laat mij Zien dat ik mijn Zelf nooit ben kwijtgeraakt, nooit Alleen ben geweest zonder Liefde, maar Altijd Geleidt Ben, op welke Manier dan ook.

Alleen mijn ego heeft mij deze Gevoelens vertaald in een tekort schieten, niet goed genoeg zijn en nog veel meer, maar mijn ego heb ik Zelf die Macht Gegeven en Nu ook weer Ontnomen.

Mijn ‘denken’ van het ego, is Nu het Denken, vertaald door het ego, die mijn Gevoelens heel goed Helpt om ze onder ‘woorden’’ te brengen.

Ik weet Nu dat ik Vrij Ben en nooit geregeerd kan worden door iets ‘buiten’ mij. Maar mijn eigen Verantwoording Kan en mag Nemen, omdat ik Zelf Kies voor Alles in mijn Leven dat mij Blij maakt en wat goed Voelt voor mij.

En altijd vanuit het Hart, waar de Onvoorwaardelijke Liefde die ik Ben mij Altijd Vergezelt.

In Licht, Liefde en Volledige Vrijheid,     Martha