Inzicht

Mijn Liefdevol mede Lichtwezen,

Gisteren is er een regen van negativiteit over ons (Arie en mij) uitgegoten.

Gisteren is voor mij voorbij, maar dit heeft mij Inzicht verschaft, vandaar de verwijzing naar ‘gisteren’.

Er wordt altijd gezegd, je kunt pas iets laten gaan wanneer jij eraan toe bent.

Dat is ook zo in mijn beleving, want ik heb het al vaak mogen meemaken.

Maar hoe weet je, wanneer je eraan toe bent, want soms kan het heel veel pijn doen en verdriet kosten en weerstand oproepen en ga zo maar door.

En dan ga je alsmaar vragen om Hulp vanuit het Licht op jouw Unieke Wijze. En als dan de Hulp niet komt, niet snel genoeg of niet op de manier van jouw verwachtingen, dan word je boos. 

Je gaat dan ‘denken’ dat je in de steek gelaten wordt, of het niet waard bent om aandacht aan te schenken.

Als kind ben ik geboren met een heel gevoelige, zachte aanleg, die maakte, in dit leven, dat ik veel van wat ik om me heen zag en ervoer, me bang maakte en slecht deed voelen. En dat maakte me heel onzeker.

Dit heb ik allemaal achter mij mogen laten, weer op momenten dat ik eraan toe was. Maar dit leven heeft mij met alles, met Hulp, geholpen te laten gaan, te herkennen en erkennen enzovoorts.

Net als bij jou, is ook bij mij de grote Opschoning van alle Levens tot in het diepst van de celletjes aan de gang.

Wat er gisteren allemaal precies gebeurd is, doet er niet toe, maar wel de Inzichten die het mij gebracht heeft. Als je, in welk leven dan ook, iets pijnlijks meemaakt, dan bouw je er een muur omheen, zo dik als die van een oud kasteel. 

En nu komt het, die muren kunnen pas afgebroken worden als jij ze kunt herkennen en erkennen als muren.

Muren die jouw weerhouden te zien wat erachter verborgen zit, niet om het opnieuw te doorleven, maar om te kunnen her- en erkennen, waarom jij ze hebt weggestopt. En op dát moment kun jij ervoor Kiezen, op jouw Unieke Wijze, de muur te laten afbreken, samen met alles wat je er weggestopt hebt.

Maar zolang jij deze muur niet her- erkent, ben je niet eraan toe om dat, wat erachter zit, te laten gaan en in Liefde op te nemen in je Zijn.

Vele muren heb ik al mogen her- erkennen, maar afgelopen nacht kwam er weer een muur naar boven drijven. 

En de spiegels die deze muur aanreikte, kon ik nu als spiegel her- erkennen.

Er waren al eerder spiegels voorbijgekomen die me de muur lieten zien, maar ik gooide er een deken over, want ik was er niet (bewust) aan toe om ernaar te kijken. Ik keerde me om en rende weg!

En dat is wat je nog doet, ieder op eigen Wijze, een deken gooien over de spiegel die een medereiziger of deeltje je voorhoudt. Terwijl je het mag  zien als een spiegel, die jou iets aanreikt om mee aan het werk te gaan.

Niet angstig wegrennen, maar het vol Liefde en Compassie bevragen, wat het je wil vertellen. Zodat je kunt gaan begrijpen wat zich aandient om te worden bevrijdt.

Het is en blijft een Keus die alleen jij kunt maken, maar alleen als jij de bereidheid hebt en in je Zelf vindt, om de muur af te laten breken door, in mijn geval, de Violette Vlam.

Alles, maar dan ook werkelijk alles, is een spiegel, waarin je kunt zien, waar jij staat, waar je mee bezig bent enzovoorts. 

Maar angst of welke andere emotie dan ook kan je weerhouden om ernaar te kijken, eerlijk en oprecht, dus gooi je er gauw een deken overheen. 

Of je gaat gauw verder met waar je mee bezig bent. Je draait je om, om er niet naar te hoeven kijken.

Maar waarom niet? In mijn geval hebben mijn muren niet de ergste dingen en de naarste dingen en de verdrietigste dingen gebracht. 

Wat erachter verborgen zal heeft me niet opgeslokt of me de diepte ingetrokken. Mijn angst hiervoor was ongegrond.

Het is en was een kadootje wat me aangereikt wordt en werd. 

Want uiteindelijk brengt het je dichter bij de Onvoorwaardelijke Goddelijke Liefde die jij bent.

En wie wil dat niet? Jij toch ook? Het is je Geboorterecht,

In Licht en Liefde en Vastberadenheid,     Martha