In den beginne 4

 Op een morgen werden zij wakker uit een diepe slaap, keken naar elkaar en schrokken, ze waren naakt. Deze diepe slaap was het gevolg van hun vastberadenheid te scheppen zonder hun Vader. Zij kregen gevoelens, die zij niet kenden en zij bedekten hun lichamen, die toch zo prachtig waren. Zij begonnen te communiceren in woorden die niet de lading dekten van wat zij voelden aan schaamte, schuldgevoel en lust. Zij gingen proberen terug te keren tot de staat waarvandaan ze kwamen, maar raakten er steeds verder van verwijdert. Ze begeerden elkander, een gevoel wat nieuw was, voor hen, maar het was maar van korte duur en dan was er opnieuw dat gevoel van slecht zijn, schuldig voelen, zich schamen. En zij begonnen voor elkaar te verbergen wat ze voelden en dachten van elkaar, dat de ander nog wel bezat wat ze zelf meenden te missen. Er kwam wederzijdse jaloezie bij, een niet gunnen, want de ander had immers iets wat niet gedeeld werd. En dan nog de taal, die te gebrekkig was en teveel tekort schoot om weer te geven wat ze voelden. En de vrouw raakte zwanger en baarde een kind en voelde meteen dat dit iets van haar was. En het verzachte de pijn die ze gevoeld had bij de geboorte van dit kleine schepseltje, waar ze onvoorwaardelijk van hield. Het gaf haar IETS terug, van wat ze eigenlijk niet precies meer wist wat het was. Het werd een soort verlangen. En de man werd jaloers, want het kind kreeg iets dat hij niet kreeg en dat maakte een  nieuwe emotie los en wel woede. En zo zakten ze steeds verder de diepte in en ziehier, de illusie was geboren. 

Liefs,    Martha