Lieve en heel Bijzondere Lichtwezens,
Toen ik heel vroeger, wel eens ‘verliefd’
was, had ik buikpijn als ik de betreffende persoon niet zag en als ik hem wel
zag, had ik ook buikpijn!
Helemaal niet prettig en tot overmaat van
ramp, was mijn ‘verliefdheid’ op deze bewuste persoon na drie maanden over.
Aan de ene kant vond ik het jammer, maar
aan de andere kant ook wel prettig in verband met de buikpijn.
Ik was toentertijd niet al te dik, maar
viel erdoor nog af ook.
Dus besloot ik het maar eerlijk te zeggen,
met lood in de schoenen, want daar was ik niet erg goed in.
Met veel hangen en wurgen kwam het hoge
woord eruit en dat werd me niet in dank afgenomen. Precies zoals ik ‘verwacht’
had.
Eigenlijk was ik toen al heel sterk in het
Scheppen van wat ik ‘verwachtte’, want drie maanden ervoor had ik me ‘voorgesteld’
hoe fijn het zou zijn, om ‘verliefd’ te worden.
Ik zie hier Nu toch duidelijk al mijn Scheppingskracht
in, maar alleen nog bruikbaar in de illusie.
En dat kan een rommeltje worden als je het
niet Herkend, laat staan Erkend.
Ik Weet Nu, dat ik alleen kon Scheppen
vanuit de kennis, die ik op dat Moment Bezat.
Gelukkig ben ik het wel gaan Herkennen en ik
Weet Nu dat ‘verliefdheid’ niets te maken heeft met Echte Onvoorwaardelijke
Liefde.
Ik heb toen ook ‘verliefdheid’ afgezworen,
vanwege de vervelende bijverschijnselen.
Maar ja, ‘verliefdheid’ overvalt je, dacht
ik, toen het mij opnieuw gebeurde.
Ik zag een mooi gezicht, een mooi lijf en
daar ging ik.
Ik had de Boodschap dus toch nog niet goed
begrepen.
Kwam er nog bij dat hij fantastisch kon
dansen en toen was het rond, tot de betreffende man erachter kwam, dat ik ‘HET’
niet had!
Ik heb nooit begrepen wat dat ‘het’ was en
gooide het op grote borsten, toen ik zag dat hij ging daten met vrouwen die dit
in rijke mate bezaten.
Daar waren mijn kleine borstjes niet mee
te vergelijken. Nu weet ik dat het uiterlijk er niet toe doet, maar het Innerlijk.
En dat al mijn ‘verliefdheden’ mij steeds
dichter bij de Onvoorwaardelijke Liefde hebben Gebracht. En dat is ‘Het!
Lang of kort, dik of dun, mooi of
‘lelijk’! Allemaal Percepties.
Het maakt niet uit, want ons Lichaam is
het Huisje waarin we Wonen zolang wij op Moeder Aarde Zijn.
Ons Hart Openen, Herkennen en Erkennen als
je Thuis is waar het mee Begint.
Maar je mag zolang spelen als je wilt,
eens neem je afscheid van je speelgoed, want dan ben je het ontgroeid.
En dan Ontstaat er het ene Inzicht na het Andere
en dan zeg je: “Wauw”! Ben ik dat Allemaal, ik heb dat nooit geweten!
Totdat je bij het Inzicht komt, dat je het
Wel hebt Geweten, maar het gewoon was Vergeten!
Wij zijn Allemaal Prachtige Volmaakte
Liefdevolle Lichtwezens in een menselijk Lichaam, om de afgescheidenheid van de
Bron te Ervaren.
En dat Lichaam zorgt ervoor dat dit niet
direct te Zien is, maar we zijn het Wel, Pure Liefde.
En we hebben voor de Ervaring van de
illusie Gekozen, voor we hier kwamen op Moeder Aarde, ook in deze turbulente
tijd.
Om als Lichtwezens te Stralen van Liefde met
een Hart vol Compassie en dit te laten Spreken, via het Spiegeltje dat we mogen
Zijn.
Een Spiegel Reflecteert, dus kan pijn doen
aan de ogen, voor die Deeltjes die hun zonnebril niet op hebben, omdat ze hun
Hart nog gesloten hebben
Het wordt steeds kouder in de illusie en
uiteindelijk zal het zo koud zijn deze kou maakt, dat iedereen de Zon in het
Hart op gaat zoeken.
En dat is wat wij als Lichtwerkers Mogen en
Kunnen Doen en waarvoor we Gekomen zijn in Eenheid.
Een grote bol van Licht en Liefde laten
Stralen over Moeder Aarde en Al Haar Leven.
Een Blije en Vreugdevolle en Liefdevolle Martha